Collín un apartamento preto da praia de covas, hostal celta galaico, cun precio espectacular, trato inmellorable e estancia marabillosa. Gracias Cova pola recomendación, e rapidamente tras deixar as bolsas baixei aos actos que se organizaban ese día, a charla de Ramón Blanco, briefing e concerto de rock. Cabe destacar a Ramón, 87 anos, contando as súas experiencias nas sete cumbres, e que ía participar na Marathon de 42 kms. E así paseniño fómonos xuntando na praza maior, o ambiente totalmnte espectacular, ambiente de trail, de xente do monte, e alí estabamos os representantes do cas montaña para dar a nota, unha noite maravillosa, escoitando heavy na praza da herba e cenando todos xuntos rindo como facía tempo non facía, pero as horas pasaban e había que ir, cada un, os seus hoteis para preparar xa o grande día que estaba a piques de comezar. Os da Marathon saían as 8, nos as 10 45. Organicei todo o petate pra o día seguinte e a durmir....
Eu sempre digo que unha carreira e 50 por cento cabeza e 50 por cento físico, eu sabía que como moito podería chegar ó 30 de cabeza tras unhos días malos e o 60 de fisico, sabíao, notabao, pero era a camovi, o meu reto e non m ía rendir tan fácil.
Cedo, tras tomar un café no hotel partín para a praza maior donde xa había compañeiros do cas que ían disputar os 21k e outros disfrutar da andaina. De ahí collimos o primeiro bus e fomos cara a naseiro onde antes de comezar disfrutamos do paso dos primeiros participantes da 42 k e Ramón Blanco. Cruzamos a ponte e adiante!! Saín máis ou menos no grupo central da carreira e os primeiros case 5 kms foron bastante rápidos, extranamente non tiven esa sensación que teño sempre nos primeiros quilómetros de agotamento absoluto e ganas de tirar a toalla. Era unha vil xogada da miña cabeza que hoxe m depararia sorpresas. Antes da primeira subida a aralde xa me pasou silvia Gestal que finalmente quedaría terceira, a subida dura case que a trescentos metros pero para min polo tipo de subida nada en comparación cos duas últimas. Ahí aínda iba adiantando no meu terreno favorito, as subidas. E primeira baixada rápida despois do primeiro avituallamento, non as tiña todas conmigo así que fun perdendo postos pouco a pouco, ata a segunda subida, escarpada, lateral, con barro, pero encontrei a Felipe e que facía os 42k e pegueime a él ata o remate da subida. Estaba ben, levabamos 10 kms, pero faltaba o peor. Si amigos, porque o de sufrir non está para nada sobrevalorado, e cando empezas a notalo interiorizarse e pegarse a cada poro do teu corpo xa é demasiado tarde, o sufrimento está en ti, e así pasei as dúas últimas subidas e baixadas, sufrindo, parando cando non tiña folgos, apretando os dentes cando sabía que podía dar máis...fixéronseme longos eses quilómetros pero sabía que o premio estaba moi preto. Pero aínda quedaba a subida o penedo do galo, o punto máis alto das montañas de viveiro. Non teño palabras para a dureza e a beleza deste paraxe, a punto de caer exhausto nalgún punto pero refixenme e seguín adiante...e cheguei arriba o último avituallamento e dende ahí catro kms de baixada. Ahí chegou Suka, pouko me durou, media baixada, pero eu ahí xa estaba feliz, pensando que ía conseguir o reto que me marcara fai meses, sabía que si estivera o cen por cen podería dar máis pero a vida e así, o importante é chegar. E ahí estaba a última gran sorpresa, a entrada a meta pola estrada principal de Viveiro e as rúas ateigadas de xente aplaudindo..emocionei me..non era para menos, esa felicidade que sentín e imposible de expresar con palabras, hai k vivilo. Tres horiñas, unha milagre para min, un novato, non o podia crer, na meta máis regalos, poder compartir cos amigos eses momentos, Suka, Felipe, Fede y Barry, Cova, Lupe....grandes persoas, regalos que che dá a vida. Outra etapa máis, o domingo toca o xalo e sufriremos, seino, pero nunca me derrotaran antes de intentalo.
Viveiro espectacular, a organización increíble, a carreira a vez dura e preciosa, os amigos o millor da vida. Déixovos fotos de podiums do cas, silvia Gestal e Tomás López e o da miña amiga Lupe, o resto fotos de disfrute total.
Ningún comentario:
Publicar un comentario